Przywodzi na myśl wczesne dzieła Pabla Picassa czy też światy marzeń Karla Hofera. Jednak to Eugeniusz Zak jest autorem obrazu olejnego „Młodzieniec w niebieskiej czapce“, który zostanie zlicytowany w trakcie aukcji Klasyczny modernizm, Sztuka po roku 1945 oraz Contemporary Art organizowanych w monachijskim Ketterer Kunst w dniach 8.-10. grudnia.
Urodzony na Białorusi w 1884 roku artysta, syn inżyniera polsko-żydowskiego pochodzenia, zaliczany jest do znaczących przedstawicieli École de Paris. Dorastał w Warszawie, a następnie odebrał wykształcenie artystyczne w École des Beaux-Arts pod kierunkiem Jean-Léona Gérôme'a, jak również w Académie Colarossi u Alberta Besnarda.
Utrzymana w konwencji metaforycznego obrazowania twórczość Eugeniusza Zaka łączy w charakterystyczny sposób tradycyjne i modernistyczne tendencje w sztuce u zarania dwudziestego stulecia. Jego wczesne kompozycje, inspirowane licznymi podróżami, przedstawiają prostych ludzi z ludu, chłopów i rybaków, jak również dzieci i matki. Po wybuchu pierwszej wojny światowej powstają idylliczne sceny, na których widzimy pary kochanków, samotnych wędrowców, wędkarzy, a także obrazy matek w harmonijnych wiejskich sceneriach, które przywodzą na myśl takich artystów jak Cézanne. Od roku 1917 Zak przejawia zainteresowanie światem równoległym, zamieszkanym przez komediantów, tancerzy, kuglarzy i ludzi społecznie wykluczonych - żebraków i włóczęgów. Pobrzmiewają tutaj wpływy ekspresjonizmu, jak i niemieckiej Nowej Rzeczowości, krytycznie nastawionej wobec społeczeństwa. Jeszcze później dochodzą do głosu także tendencje neoklasycystyczne. Wśród tych prac znajdujemy przypominające twórczość klasyczną wizerunki głów oraz znane z greckiej rzeźby obrazy ciał w kontrapoście ze stylizowanymi twarzami, które nawiązują do arcydzieł Boticellego czy Leonarda da Vinci i są w twórczości Zaka kontynuacją dialogu między tradycją a nowoczesnością.
Formalna struktura powstałego około roku 1923 obrazu „Młodzieniec w niebieskiej czapce“ przypomina zarówno dzieła późnego renesansu włoskiego, jak i prace Pabla Picassa. Operowanie stężonymi plamami kolorów w ściszonej tonacji uwypukla wolę nadania kompozycji zwięzłej formy. W onirycznie zagubionym świecie przedstawiono tutaj izolację jednostki, z jaką spotykamy się także w twórczości Karla Hofera. W sposób daleki od wszelkiego realizmu Eugeniusz Zak stara się nadać jednostce własną godność, co też udaje mu się osiągnąć w swojej zwięzłej, scenicznej interpretacji.
Twórczość Eugeniusza Zaka została doceniona na międzynarodowych wystawach indywidualnych oraz publikacjach; jest także reprezentowana w różnych zbiorach publicznych, przede wszystkim w Polsce. Już w roku 1910 paryskie Musée du Luxembourg zakupiło do swoich zbiorów prace Eugeniusza Zaka. W tym samym roku Zak przystępuje do Stowarzyszenia Artystów Polskich w Paryżu, do którego należą między innymi Ellie Nadelman, Leopold Gottlieb i Mela Muter. W roku 1912 Zak został profesorem w Académie de la Palette i w roku 1913 wziął udział w słynnej Międzynarodowej Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (Armory Show). W 1914 odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna w renomowanej paryskiej galerii Druet. W 1916 Zak powrócił do Częstochowy ze swoją żoną Jadwigą Kon, którą poślubił w Paryżu w 1913. W 1917 artysta uczestniczył w pierwszej wystawie polskiej ekspresjonistycznej grupy formistów w Krakowie. W 1921 był jednym ze współzałożycieli Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm“. Wreszcie, w 1922 roku, Eugeniusz Zak wyruszył przez Berlin i Bonn do Paryża, dokąd dotarł w 1923 i gdzie trzy lata później zmarł.
Autorami pozostałych topowych atrakcji grudniowej aukcji w obszarze Klasycznego modernizmu są między innymi Cuno Amiet, Otto Dix, Auguste Herbin, Karl Hofer, Aleksiej Jawlensky, Ernst Ludwig Kirchner, Paul Klee, August Macke, Otto Mueller, Emil Nolde, Hermann Max Pechstein, Georg Schrimpf i Marianne von Werefkin. W dziale Sztuka po roku 1945 kuszą dzieła takich artystów, jak Josef Albers, Willi Baumeister, Enrico Castellani, Sam Francis, Heinz Mack, Otto Piene, Günther Uecker czy Victor Vasarely, podczas gdy Contemporary Art zaprezentuje takie interesujące nazwiska, jak Martin Eder, Eberhard Havekost, Roman Kochanski, Stefan Kürten, David LaChapelle, Alex Mirutziu, Dasza Szyszkin, Alexander Ernst Voigt i Cornelius Völker (patrz oddzielne noty prasowe).
Wystawy przedaukcyjne: * wybrane dzieła ** wszystkie
08/09 listopada Galeria elten & elten / Wilfriedstr. 19 / 8032 Zurich, CH*
14/15 listopada Galeria Schwind / Fahrgasse 8 / 60311 Frankfurt*
18-21 listopada Ketterer Kunst / Malkastenstr. 11 / 40211 Düsseldorf*
25 list.-2 grud. Ketterer Kunst / Fasanenstr. 70 / 10719 Berlin*
04-09 grudnia Ketterer Kunst / Joseph-Wild-Str. 18 / 81829 Monachium**
Urodzony na Białorusi w 1884 roku artysta, syn inżyniera polsko-żydowskiego pochodzenia, zaliczany jest do znaczących przedstawicieli École de Paris. Dorastał w Warszawie, a następnie odebrał wykształcenie artystyczne w École des Beaux-Arts pod kierunkiem Jean-Léona Gérôme'a, jak również w Académie Colarossi u Alberta Besnarda.
Utrzymana w konwencji metaforycznego obrazowania twórczość Eugeniusza Zaka łączy w charakterystyczny sposób tradycyjne i modernistyczne tendencje w sztuce u zarania dwudziestego stulecia. Jego wczesne kompozycje, inspirowane licznymi podróżami, przedstawiają prostych ludzi z ludu, chłopów i rybaków, jak również dzieci i matki. Po wybuchu pierwszej wojny światowej powstają idylliczne sceny, na których widzimy pary kochanków, samotnych wędrowców, wędkarzy, a także obrazy matek w harmonijnych wiejskich sceneriach, które przywodzą na myśl takich artystów jak Cézanne. Od roku 1917 Zak przejawia zainteresowanie światem równoległym, zamieszkanym przez komediantów, tancerzy, kuglarzy i ludzi społecznie wykluczonych - żebraków i włóczęgów. Pobrzmiewają tutaj wpływy ekspresjonizmu, jak i niemieckiej Nowej Rzeczowości, krytycznie nastawionej wobec społeczeństwa. Jeszcze później dochodzą do głosu także tendencje neoklasycystyczne. Wśród tych prac znajdujemy przypominające twórczość klasyczną wizerunki głów oraz znane z greckiej rzeźby obrazy ciał w kontrapoście ze stylizowanymi twarzami, które nawiązują do arcydzieł Boticellego czy Leonarda da Vinci i są w twórczości Zaka kontynuacją dialogu między tradycją a nowoczesnością.
Formalna struktura powstałego około roku 1923 obrazu „Młodzieniec w niebieskiej czapce“ przypomina zarówno dzieła późnego renesansu włoskiego, jak i prace Pabla Picassa. Operowanie stężonymi plamami kolorów w ściszonej tonacji uwypukla wolę nadania kompozycji zwięzłej formy. W onirycznie zagubionym świecie przedstawiono tutaj izolację jednostki, z jaką spotykamy się także w twórczości Karla Hofera. W sposób daleki od wszelkiego realizmu Eugeniusz Zak stara się nadać jednostce własną godność, co też udaje mu się osiągnąć w swojej zwięzłej, scenicznej interpretacji.
Twórczość Eugeniusza Zaka została doceniona na międzynarodowych wystawach indywidualnych oraz publikacjach; jest także reprezentowana w różnych zbiorach publicznych, przede wszystkim w Polsce. Już w roku 1910 paryskie Musée du Luxembourg zakupiło do swoich zbiorów prace Eugeniusza Zaka. W tym samym roku Zak przystępuje do Stowarzyszenia Artystów Polskich w Paryżu, do którego należą między innymi Ellie Nadelman, Leopold Gottlieb i Mela Muter. W roku 1912 Zak został profesorem w Académie de la Palette i w roku 1913 wziął udział w słynnej Międzynarodowej Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (Armory Show). W 1914 odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna w renomowanej paryskiej galerii Druet. W 1916 Zak powrócił do Częstochowy ze swoją żoną Jadwigą Kon, którą poślubił w Paryżu w 1913. W 1917 artysta uczestniczył w pierwszej wystawie polskiej ekspresjonistycznej grupy formistów w Krakowie. W 1921 był jednym ze współzałożycieli Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm“. Wreszcie, w 1922 roku, Eugeniusz Zak wyruszył przez Berlin i Bonn do Paryża, dokąd dotarł w 1923 i gdzie trzy lata później zmarł.
Autorami pozostałych topowych atrakcji grudniowej aukcji w obszarze Klasycznego modernizmu są między innymi Cuno Amiet, Otto Dix, Auguste Herbin, Karl Hofer, Aleksiej Jawlensky, Ernst Ludwig Kirchner, Paul Klee, August Macke, Otto Mueller, Emil Nolde, Hermann Max Pechstein, Georg Schrimpf i Marianne von Werefkin. W dziale Sztuka po roku 1945 kuszą dzieła takich artystów, jak Josef Albers, Willi Baumeister, Enrico Castellani, Sam Francis, Heinz Mack, Otto Piene, Günther Uecker czy Victor Vasarely, podczas gdy Contemporary Art zaprezentuje takie interesujące nazwiska, jak Martin Eder, Eberhard Havekost, Roman Kochanski, Stefan Kürten, David LaChapelle, Alex Mirutziu, Dasza Szyszkin, Alexander Ernst Voigt i Cornelius Völker (patrz oddzielne noty prasowe).
Wystawy przedaukcyjne: * wybrane dzieła ** wszystkie
08/09 listopada Galeria elten & elten / Wilfriedstr. 19 / 8032 Zurich, CH*
14/15 listopada Galeria Schwind / Fahrgasse 8 / 60311 Frankfurt*
18-21 listopada Ketterer Kunst / Malkastenstr. 11 / 40211 Düsseldorf*
25 list.-2 grud. Ketterer Kunst / Fasanenstr. 70 / 10719 Berlin*
04-09 grudnia Ketterer Kunst / Joseph-Wild-Str. 18 / 81829 Monachium**
